on yaşımdayken on sekizimde olmak isterdim
-buradan gitmeyi, olabildiğince erken,
gitmeyi isterdim, büyümeyi
on beş yaşımda düşmüştüm yollara
pencere otobüs metro tren
mağaralar kollar yataklar, bilinmeyen, temlik altında

bankların altında anlam altında üstünde

– annesi tarafından reddedilmiş kirli iğrenç fahişe –

arkadaşsız, anlamadan, amaçsız, görmeden hiçbir şeyi
hiçbir şeyi istemeden artık

azade
ölmekten ölmemekten
hiçbir şeydim artık ortada – ne on yaşımdaydım ne on sekiz
ne gözlerim vardı, ne kulağım, ne dilim, ne vücudum, ne düşüncem
ne şeklim, ne lezzetim, ne biçimim
ne de saf ya da bozunmuş, hiçbir şeyim

on sekizimde olmayı isterdim on yaşımdayken
on beşimde hala on sekizime kadar yaşamayı
on sekizimde ayrıldım yeniden – otobüs metro
feribot tren metro çatı katı ve sonra ilk kat
dev yataklar dünyasında dev bir şehre
geri geldim, küçücük bir halde 

                                                                  Sabine Huynh