Hervé Micolet

KAÇIŞLAR

Yolculuklar yine, bir Pazar, sürüden kaçırılan saatler.

Tümsekler yine, ışık yeniden

Ağaçların arasında eli kulağında ırmak. Üzüm bağlarından geçiyoruz ve sınırların, yürüyerek görünmesi gereken Loire’a doğru. Bir beyaz patika aşağıda, güzel bir kavis bizi kendine çeken yansımaların yakınında...

Bizim mallarımız bunlar

güzel bencilliğimiz bizim: kin güdülen yarın

ofislere, kentlere dönecek olan.

Yolculuklar yeniden, kurtarılmış saatler ve üzerine güneş yolculuğunun, öyküntü yolumuzun.

&

FUGUES Encore des voyages, un dimanche, quelques heures soustraites aux légions. Encore des coteaux, encore la lumière. Le fleuve imminent entre les arbres. Nous traversons vignes et orées, marchant vers la Loire qui doit apparaître. Là-bas, un chemin blanc, belle courbe près des reflets qui nous attirent… Ce sont nos biens, c'est notre bel égoïsme : demain haï qui rendra aux villes, aux offices. Encore des voyages, des heures sauvées et sur le trajet solaire notre trajet calqué.